Շատ քչերը գիտեն, թե ով է Երևանում տեղադրված «Բարեկամության ձեռքերը» հուշարձանի հեղինակը, և ինչ պատմություն այն ունի:

«Բարեկամության ձեռքերը» արձանի քանդակագործն է Արա Հարությունյանը, ում որդու հետ էլ զրույցի ընթացքում պարզեցինք, որ այդ ձեռքերը Երևան են հասել Կարարա քաղաքից.

«Երևանի և իտալական Կարարա քաղաքի համագործակցության եզրերը գնում են մինչև 1960-ականների սկիզբը: 1973թ. Երևանն ու Կարարան համարվում են քույր քաղաքներ, և փաստորեն Կարարան Երևանի առաջին քույր քաղաքն է` ըստ պաշտոնական համաձայնագրի, բայց մինչև դա կային արդեն փոխադարձ այցելություններ»:

1965թ. Կարարա քաղաքում կազմակերպվում է քանդակագործական խոշոր բիենալե, որին Երևանից մասնակցում է երիտասարդ քանդակագործ Արա Հարությունյանը, որն արդեն երեք խոշոր հուշարձանների հեղինակ էր` «Սայաթ-Նովա», Գեղարդի «Առյուծ» և Կոմիտասի մահարձանի:

Բիենալեին մասնակցելու ժամանակ Արա Հարությունյանը և մի խումբ այլ քանդակագործներ այցելում են Կարարայի նշանավոր մարմարի քարհանքը:

«Այցելելով մարմարի քարհանք, հայրս նկատում է, որ մի խոշոր արձանի ֆրագմենտներ կան` ձեռքեր, գլուխ, ոտքերի մաս: Քարհանքի ղեկավարից հայրս հետաքրքրվում է, թե ինչ արձան է, և նրան պատասխանում են, որ սա Հիսուս Քրիստոսի ապագա արձանն է, որը քանդակագործը չի ավարտել հովանավորներ չունենալու պատճառով:

Տեսնելով, որ հայրս շատ է հետաքրքվում այդ արձանով, քարհանքի ղեկավարն ասում է. «Կարող եք Ձեզ հետ տանել»:

Հայրս Երևան է վերադառնում և այս հարցի մասին ասում այն օրերի Երևանի քաղխորհրդի նախագահ Գևորգ Հասրաթյանին, որի հետ հայրս բավականին մտերիմ հարաբերությունների մեջ էր:

Հաջորդ տարի Երևանի քաղխորհրդի պատվիրակությունն է մեկնում Կարարա և այցելելով այդ հանքը` պայմանավորվում են, և Կարարայի քաղաքապետարանը մեծագույն հաճույքով այդ ձեռքերը ուղարկում է մեզ` որպես բարեկամության խորհրդանիշ:

Այդ ձեռքերից պետք է մի նոր արձան ստեղծվեր, քանի որ խորհրդային շրջանում չէին կարող ասել, որ այդ ձեռքերը Քրիստոսի խոշոր արձանի ձեռքերն են»,-նշում է քանդակագործի որդին:

Ձեռքերը հասնում են Երևան, և քանդակագործ Արա Հարությունյանին հանձնարարվում է այդ երկու ձեռքերից հորինվածքային հուշարձան ստեղծել:

«Հորինվածքը` կոմպոզիցիան, պետք է ստեղծվեր և հայրս նկատում է, որ աջ ձեռքը Քրիստոսի աջն է, այսինքն մատնեմատը ծալված է` համարյա բթին կպած: Ձախ ձեռքը հայրս տեղադրում է և աջը դնում է ձախ ձեռքի բացվածքի մեջ: Խարհրդանիշը ստացվում է հետևյալ կերպ. նոր կազմավորվող բարեկամություն, որը դեռևս ձեռքսեղման չի հասել:

Արձանի վրայի բշտերը պունկտիրի` գիպսից քարի վրա տեղափոխելու գործիքի տեղերն են, որը հայրս մաքրել չի տալիս»:

1967թ. տեղի է ունենում «Բարեկամության» արձանի պաշտոնական բացման արարողությունը և այդ օրվանից սկսած «Բարեկամության» արձանը դառնում է Երևանի համայնապատկերի անբաժանելի մասը:

Ըստ www.1in.am-ի